Ono…to życie lekkie nie jest, oj nie. Przeczołga po brukach i dołach. Usypie strome góry. Postawi pod ścianą. Czasami masz wrażenie, że już nie dasz rady. A gdyby tak można było te wszystkie życiowe schody z łatwością pokonać? Pozbierać rowerowe perełki konstrukcyjne i mieć w nosie doły, góry i ściany?
Stabilizacja, rutyna, bezpieczeństwo. Te same gesty, te same słowa. Tygodniowe deja vu. Wygodnie, ale…nudno. Czy to dostateczny powód, żebyś ruszyła 4 litery z kanapy? Przysmaczyła życie szczyptą nowego, nieznanego. Ba, walnęła do gara całą, olbrzymią chochlę sportowej masali?
„Czy Ty zwariowałaś?! Dopiero co ugotowałam obiad, ogarnęłam chatę i wstawiłam pranie. Niedługo wróci dzieciarnia ze szkoły…i kołomyja od nowa. Padam na twarz. Między powieki wstawię chyba zapałki. Żeby się nie zamykały. A Ty mi mówisz, że na rower, że haust tlenu wolności. Że ja, styrana baba, poczuję się , jak kobieta natury?! Tak so aLIVe?”
Etap nauki jazdy na rowerze masz już za sobą. Pewnie siedzisz w siodełku. Odrywasz rękę od kierownicy. Dłuższą chwilę pokazujesz każdą stronę świata. Ba wznosisz obie ręce w geście zwycięstwa…a rower dalej jedzie. Coraz rzadziej liżesz koło i łapiesz szlify. Co raz częściej spoglądasz na koleżanki „od roweru”. I ich buty …w zatrzaskowych pedałach. Wyższe wtajemniczenie. Przepustka do bike’s world profi.