„Czy Ty zwariowałaś?! Dopiero co ugotowałam obiad, ogarnęłam chatę i wstawiłam pranie. Niedługo wróci dzieciarnia ze szkoły…i kołomyja od nowa. Padam na twarz. Między powieki wstawię chyba zapałki. Żeby się nie zamykały. A Ty mi mówisz, że na rower, że haust tlenu wolności. Że ja, styrana baba, poczuję się , jak kobieta natury?! Tak so aLIVe?”
Etap nauki jazdy na rowerze masz już za sobą. Pewnie siedzisz w siodełku. Odrywasz rękę od kierownicy. Dłuższą chwilę pokazujesz każdą stronę świata. Ba wznosisz obie ręce w geście zwycięstwa…a rower dalej jedzie. Coraz rzadziej liżesz koło i łapiesz szlify. Co raz częściej spoglądasz na koleżanki „od roweru”. I ich buty …w zatrzaskowych pedałach. Wyższe wtajemniczenie. Przepustka do bike’s world profi.
W garażu góral. Szosówka na ścianie…w sypialni. Być może to Ci wystarczy. Może jesteś czarno- biały: albo kamolce w górach, albo szosa, jak lustro. A nowe przestrzenie? Szutrowe ścieżki, które zwykle omijałeś. Zanim zapytasz „Po co mi kolejny rower?!” Zerknij.
„Jeżeli w życiu brakuje odwagi, to inne cnoty są bez znaczenia” powiedział Winston Churchill. Zapewniam Cię, że nie miał na myśli jazdy bez oświetlenia rowerowego. Taką strategię nazwałby raczej głupotą.
